Voel je thuis in een raketstation
Wij gaan graag op pad, korte trips zijn vooral populair. We gaan dan één of een paar dagen iets doen. Nu door corona door alle grote dingen op de planning (de grote vakantie, de verjaardag van onze 97-jarige overgrootmoeder twee keer verzet en nu voorlopig maar geen datum meer geprikt, twee huwelijken werden geannuleerd) een dikke streep kon, hebben we nog meer korte uitstapjes. Trips met als centrale thema’s cultuur, natuur en sport. Dat bracht ons onlangs bij een pareltje in de buurt van Düsseldorf.
Opgeladen
Cultuur en sport leiden niet alleen af, ze vullen ook iets. Ze vullen een goed gevoel, ze bieden inhoud die weer stof tot denken is en stof om over te praten. Je voelt je daarna doorgaans goed en opgeladen. Een vitaal aspect van deze tijd om optimaal te benutten. De uitdaging van dit moment is om dat zo veilig en verantwoord mogelijk te doen en liefst niet voortdurend in je uppie want daar is niet zo veel aan op den duur.
Gesamtkunstwerk
Wij zijn in de auto gestapt om na een rustige rit uit te stappen op het parkeerterrein van het museumeiland Hombroich, wat weer onderdeel uitmaakt van een stichting die ook het totaal verbouwde terrein beheert van een voormalig NAVO-raketstation (op 15 minuten lopen). Düsseldorf ligt op een kwartiertje rijden aan de Rijn. Je zou dit project kunnen duiden zoals Duitsers dat kunnen als een ‘Gesamtkunstwerk’. Waar alle onderdelen elkaar versterken zoals, natuur, architectuur, beeldhouwkunst en beeldende kunst. Alles harmonieert met elkaar en daardoor is het geheel echt zoveel meer dan de som der delen. Bijkomend voordeel is dat je veel buiten bent, dus relatief veilig voor besmetting.
Ook binnen in de vele gebouwen en paviljoens is de Duitse moraal van afstand en mondkapjes een geruststellend fenomeen. Goed, dat is nu op dit moment even belangrijk, maar waar het om gaat is deze combinatie van kunsten en natuur waar je met gemak de hele dag zoet bent, ook met kinderen! Als je fietsen kunt meenemen doe dat vooral. Er valt namelijk heel wat te fietsen op de omliggende landwegen waar alleen gefietst en gewandeld mag worden.
Intuïtief genieten
Nadat je de auto geparkeerd hebt kom je na het ontvangstgebouw, via een trap die je afdaalt in een betoverende tuin. Vol met bloemen, planten, bomen, insecten, vogels en met kleine vijvers aangeschurkt tegen een snelstromend riviertje de Erft. Het is een wonderlijke mix van Engelse tuinen, terrassen en natte biotopen. De makelaar en kunstverzamelaar Karl Heinrich Müller uit Düsseldorf is de grondlegger van deze voor het publiek toegankelijke verzameling. Toen het in 1982 werd aangekocht was het terrein verwaarloosd. Samen met kunstenaars en architecten zoals Bernhard Korte en Erwin Heerich heeft Müller het in vele jaren omgebouwd en omgetoverd tot wat het nu is. Wat het bezoek een extra dimensie geeft komt uit het brein van de kunstschilder Gotthard Graubner voort, waarbij kunst uit verschillende periodes en verschillende werelddelen zonder uitleg naast elkaar ‘harmonieert’. Geloof ons, het is een verademing om maar niet op zoek te hoeven naar uitleg, naam, technieken, dateringen, etc. Je kunt simpelweg intuïtief genieten van de esthetiek die soms opzettelijk schurend is. Rembrandt, Matisse, Picabia, Schwitters, Cezanne, Gerrit Rietveld naast eeuwenoude Chinese en Afrikaanse kunst. Het is allemaal op een unieke manier vertegenwoordigd.
Verstedelijkt bouwen in harmonie met de natuur
De Japanse architect Tadao Ando tekent voor de Langen Foundation die op het verderop gelegen raketterrein ligt. Dit terrein is een mengeling van gebouwen, baksteen, beton, metaal, water, gras, bomen en de natuurlijke omgeving vormgegeven door Ando, maar ook door Daniel Liebeskind en Alvaro Siza. Bedoeling van dit terrein, waar nog steeds bouwwerken bijkomen, is dat het een nieuwe dimensie opent voor verstedelijkt bouwen in harmonie met de natuur. Wonderlijk is dat juist in deze tijd van corona het aangename van deze filosofie bijna tastbaar aanwezig is. Opvallend is dat de bezoekers, zonder uitzondering, elkaar groeten.
Düsseldorf om de hoek
Mocht je twee dagen de tijd nemen, flaneer dan op de Rheinuferpromenade (Rijnboulevard) in Düsseldorf, een oase van verkeersrust. De lange rijnaken die stroomop- en afwaarts varen zijn een spectaculair schouwspel. Realiseer je hoe geniaal die boulevard is, want eronder rijdt het verkeer in lange tunnels onhoorbaar en onzichtbaar voorbij. Parkeergarages onder diezelfde boulevard bieden plek aan circa 5.000 auto’s die uit het zicht staan. En helemaal uniek is dat de restruimte tussen een aantal tunnelbuizen een galerie en jazzcafé oplevert onder de veelzeggende naam Kunst im Tunnel (KIT). Het nieuw ontwikkelde havengebied stroomopwaarts is een fiets- of wandelbezoek meer dan waard.
Viel spaß!