Zelf oversteken

Het nieuwe hybride werken brengt enkele duivelse dilemma’s mee voor werkgevers. Hoe vrij moet je mensen daarin laten? Wat moet je vastleggen? Marc-Peter Pijper heeft in zijn column voor PW niet alle antwoorden, maar wel een paar.

Dingen zelf willen doen, het zit er al vroeg in bij mensen. Bij kinderen heeft dat vaak een hoog Pippi Langkous-gehalte: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.’ Daar moet je als ouders iets mee. De ene keer is het eenvoudiger dan de andere, maar het komt meestal neer op loslaten. Laat je eigen controlebehoefte los, zo maak je ruimte voor de basisbehoefte aan autonomie van je kind.

Een voorbeeld… Wij wonen tegenover de school van de kinderen. Sinds een tijdje mogen ze zelf de straat oversteken, dat is namelijk stoer. Welke instructie zou jij ze meegeven voordat ze aan hun eerste autonome oversteek-avontuur beginnen?

Instructie 1

Open de voordeur, stap naar buiten, doe de voordeur zachtjes weer dicht (dus niet dichtgooien!). Loop tot aan de stoeprand. Houd elkaars handen vast, jullie broertje in het midden. Kijk 5 seconden naar links. Weet je zeker dat er geen auto aankomt?

Kijk dan 5 seconden naar rechts en dan nog een keer naar links. Geen auto? Steek snel de straat over. Doe dit met een vlotte pas, laat je nergens door afleiden, nee zelfs niet door een schattig hondje, en stop niet tot je aan de overkant bent. O ja, en houd elkaars handen nog steeds vast.

Aan de andere kant van de straat doe je 30 stappen naar voren en zeg je ‘Goedemorgen’ tegen de schooldirectrice die links van de deur staat. Loop dan naar binnen en luister goed naar je juf. Snappen jullie het? Herhaal het dan nog eens voor papa.

Instructie 2

Goed uitkijken als je oversteekt, hè. En pas een beetje op jullie broertje. Geniet van de dag!

Er zitten vast een paar curlingouders tussen die voor instructie 1 gaan, maar ik mag hopen dat verreweg de meesten toch voor optie twee kiezen. Want volgens onderzoek gaat onze basisbehoefte aan autonomie hand in hand met onze drang naar zelfontwikkeling en het gevoel ergens bij te willen horen. Dat loopt als een rode draad door ieders leven, zowel privé als op je werk. Hoe meer we deze behoeften vervullen, hoe hoger onze intrinsieke motivatie en hoe productiever, bevlogener en gelukkiger we zijn.

Controlekramp

Nu we met z’n allen niet meer hoeven thuiswerken, schieten enkele curlingwerkgevers meteen in de controlekramp: iedereen weer fulltime naar kantoor! Gelukkig stellen de meeste werkgevers instructies op voor het flexibele, hybride werken: je mag thuis én op kantoor werken. Ze vertellen je er alleen wel bij op welke dagen je thuis mag werken. En wanneer je precies op kantoor moet verschijnen. Op kantoor krijg je een plek toegewezen die af en toe verandert, zodat je voldoende collega’s ontmoet. Het kantoor is tenslotte een plek voor verbinding. Een echt ‘clubhuis’ moet het zijn.

Leuk bedacht, die flexibiliteitsinstructies, maar ze gaan volledig voorbij aan de autonomiebehoefte. Maar wat moet dan wel als werkgever? Volledige vrijheid geven? D66 en GroenLinks surfen mee op de hybridewerken-hype met hun ‘Werken waar je wilt’-wetsvoorstel. Maar dat is niet wat werknemers willen. Liefst 86 procent heeft volgens een studie juist wel behoefte aan duidelijke richtlijnen voor hybride werken.

Teams bepalen zelf

We spoelen even terug naar de twee oversteekinstructies. Beide geven je de flexibiliteit om het zelf te doen. Het grote verschil is de mate van autonomie. Waar instructie 1 weinig zelfstandigheid overlaat, geeft instructie 2 vooral een aantal belangrijke richtlijnen mee: let op jezelf en op je broertje, en… vergeet niet te genieten van je dag.

Voor ons bij Viisi Hypotheken is optimaal teamwork het belangrijkst in deze discussie. Onze hybridewerken-richtlijn is simpel: bepaal samen met je team waar en wanneer je werkt. Daarmee laat je teams de ruimte om nieuwe manieren van werken te verkennen. Zo kwamen ze erachter dat het onboarden van nieuwe collega’s niet heel soepel loopt als iedereen altijd thuiswerkt. Dus bedachten ze zelf schema’s om dat beter te regelen. Volledig autonoom leverden ze hiermee een deel van de flexibiliteit in. Niet omdat het moet, maar omdat ze het willen.

Dus werkgever: Vergeet flexibiliteit, het gaat om autonomie.

Marc-Peter Pijper is o.a. zelforganisatiecoach bij Viisi Hypotheken