Verhalen uit de Merenwijk 4: als we nu eens…

Net als de rest van de wereld is Viisionair Peter deze dagen voornamelijk in en rond zijn huis te vinden. Met het kleiner worden van zijn wereld, verruimt zijn blik op alles wat tot nog toe zo vanzelfsprekend leek. In ‘Verhalen uit de Merenwijk’ deelt Peter de komende periode zijn ervaringen.

De enkeling die nog buiten loopt bedekt de mond met een doek en wendt het hoofd af. Als je omhoog kijkt zie je een strakke blauwe lucht, ik telde zegge en schrijve drie witte lijnen van vliegtuigen. Normaliter zijn het er tientallen. Mijn dochter en ik praten over grote impactvolle gebeurtenissen. De val van de Berlijnse muur, de eerste mens op de maan, revoluties, oorlogen, watersnood en ga zo maar door. Nee, geen vrolijke onderwerpen. Tenzij je beseft dat we ze als mensheid allemaal te boven zijn gekomen. Dus wat is nu eigenlijk de beste menselijke eigenschap (na liefde dan)? Weerbaarheid, en dat heeft met hoop en doorzettingsvermogen te maken. Wie nu de oren laat hangen… dat gaat niet werken. Natuurlijk is het lastig. De rijke mensen schijnen op allerlei vlakken weer beter af te zijn dan arme mensen. De echte rijken hebben privé-ic’s laten inrichten met een eigen medische staf, die als het onheil toeslaat meteen paraat is.

Wie heeft bedacht dat dit normaal is, wie accepteert dat dit normaal is, wie vindt dat dit normaal is? Ik ken echt niemand die hier positief op kan en wil antwoorden. Het is namelijk niet normaal. We accepteren het wel, iedere dag opnieuw. We kopen bij hen, sluiten contracten met ze af, maken ons afhankelijk van ze. Ik heb zojuist in een vrijwel lege bouwmarkt wat schoonmaakazijn gekocht en zocht op de verkeerde plek, bij de tuinspullen. Daar stond een flinke rij giftige onkruidverdelger. Er is veel te doen, vooral over de gefalsificeerde onderzoeken van deze kliek zelfverrijkers die de mensheid liever vergiftigen dan eerlijk te zijn. Onze politici buigen zich over de neponderzoeken en krabben zich op het hoofd. Ondertussen gaat de verkoop gewoon door, de politici wassen hun handen in voornamelijk onschuld. En daar ligt onze machtsfactor. We hebben een keuze, wie gebruikt hem? Alleen als de overheid gebiedt, zoals nu om thuis te werken, dan doen we dat nu praktisch allemaal. De eigen wil, de eigen kracht, daar drijft je kleine wereld nu op, die delen we met z’n allen, als we nu eens…

Blijf zoveel mogelijk binnen, was je handen, en kom er goed doorheen.

Peter