Verhalen uit de Merenwijk 1: de boekenkast en het zoutjesschap

Net als de rest van de wereld is Viisionair Peter deze dagen voornamelijk in en rond zijn huis te vinden. Met het kleiner worden van zijn wereld, verruimt zijn blik op alles wat tot nog toe zo vanzelfsprekend leek. In ‘Verhalen uit de Merenwijk’ deelt Peter de komende periode zijn ervaringen.

Zoutjes

We hebben drie supermarkten om de hoek: Lidl, Albert Heijn en Dirk. In die volgorde bezoeken we ze ook. Dat wil zeggen: we kopen 70% van onze boodschappen bij de Lidl, 20% bij de Albert Heijn en 10% bij Dirk. Ik doe in ons tweepersoons huishouden de meeste boodschappen en ik kook. Wat mij opviel toen ik de afgelopen week bij alle drie de supermarkten was (niet om te hamsteren natuurlijk) viel me op dat bij Albert Heijn het schap met zoutjes helemaal leeg was. Iets van 8 meter geen zakje chips, borrelnootje, helemaal kaal en leeg. Bij Dirk was datzelfde schap nog helemaal gevuld, bij Lidl half leeg. Als ik nu een weddenschap afgesloten zou hebben over in welke winkel de zoutjes nog zouden staan dan had ik echt op AH gewed. Bij alle drie de supers zijn de kassamedewerkers uiterst vriendelijk, het kleine praatje is een gebeurtenis van formaat, ze doet goed. We delen iets, we zitten in het zelfde schuitje en intuïtief verbindt dit.

Logeetje

Terwijl ik dit schrijf ligt ons logeetje, een 2,5 jaar oude Blue Whippet (zie foto) uit East Sussex, mij met twee verschillende kleuren blauwe ogen aan te kijken. Volkomen relaxed doet hij gapend de zonnegroet en steekt zijn spitse snuit naar voren. Hij dribbelt naar mij toe en duwt even zijn kopje tegen mijn been. “Het is goed zo,” denkt ‘ie vast. We laten hem, Nugget heet hij, zo’n 5-6 keer per dag uit. Wandelend langs de Zijl (water) constateerden we dat er heel veel mensen met kinderen lopen. Mensen waarvan we niet wisten dat die in de wijk woonden waar we zelf nu toch al zo’n 25 jaar in verkeren. Dat virus zorgt voor een soort hernieuwde optie om kennis te maken. Ik heb met een wildvreemde meneer samen – op anderhalve meter natuurlijk – een rondje gelopen. Ik met de Whippet en hij met zijn Friese Stabij. Zijn vrouw blijkt meester-banketbakker in Leiden, bij een bakker in de binnenstad waar we regelmatig komen.

Boekenkast

Wat ik de laatste dagen veel doe is naar mijn boekenkast lopen. Tijd zat. Ik trek er boeken uit; oude bekenden, oude vrienden, kinderboeken, romans, kunstboeken, filosofie. Het is een ratjetoe maar samen vertellen ze een verhaal, een verhaal van het verleden. Zou het toeval zijn dat mijn hand er Paustovski uittrekt? Deze Pools-Russische schrijver werd geboren in een tijd van paard en wagen in Kiev. Hij zag de Eerste Wereldoorlog aan zich voorbij trekken, de Russische revolutie, de Tweede Wereldoorlog en de terreur van Stalin. Zijn niet te begrijpen weerbaarheid en poëtische oog voor het alledaagse detail zoals de kleur van een bloem, het gevoel van een lentebries, de geur van brood, de blik van een jonge vrouw, ze zijn een troost. Ik denk dat ik jullie ernstig ga aanraden zijn biografie te lezen. Eenvoudig nog steeds online te bestellen, van Oirschot is de uitgever. Ik ga er straks in lezen, eerst nog wat werken, want dat is er gelukkig nog steeds. De vanzelfsprekendheid daarvan is verdampt voor dankbaarheid.

Blijf zoveel mogelijk binnen, was je handen, en kom er goed doorheen.
Peter