Voel je thuis in het verbouwen van je tweede huis
Het is zo’n beetje de droom van een kwart van de Nederlanders: leven als een god in Frankrijk, ‘la douce France’. Mijn collega Maarten en diens vrouw Iris voegden in 2016 de daad bij het woord. Ze kochten een tweede huis in Frankrijk. Als mid-dertigers. We spreken hen een half jaar nadat corona ons leven op z’n kop heeft gezet. Sindsdien verblijven ze in hun tweede huis, hoewel ‘gebouwencomplex’ de lading wellicht beter dekt. Op het perceel staat een boerderijtje, een schuur en stallen. Het is een ambitieuze onderneming in termen van verbouwen, opknappen en leefbaar maken. Uit de foto’s bij dit artikel valt op te maken dat je uit echt bouwvakkershout gesneden moet zijn om zo’n project aan te durven – en te kunnen. ‘Kan niet’ komt in ieder geval niet voor in het woordenboek van deze aanpakkers.
Wensenlijstje
Die droom werkelijkheid doen worden had wel wat voeten in de aarde. Aan online rondsnuffelen ging zeker twee jaar voorbij, hoewel die tijd zeker niet verloren was. In die periode werden hun ideeën concreter, want wat wilden ze nu precies? Frankrijk is een groot land, dus waar zoek je? Ze maakten een lijstje: niet langer dan acht uur rijden, niet verder dan 600 kilometer van huis, geen route via Parijs en geen regengebied. Ze zochten een dorpje in de nabijheid van stadjes, in een gebied met een rijke geschiedenis. Ook de staat waarin het huis verkeerde was van groot belang. Maarten en Iris wilden absoluut geen huis dat kant-en-klaar was, simpelweg omdat het nooit aan hun wensenpakket voldeed. Er moest hoe dan ook verbouwd worden, waardoor een uitdagende kluswoning interessanter werd.
Werk in uitvoering
Als niet-klusser zakt me de moed in de schoenen. We spreken hier niet over wat kleine aanpassingen maar over het serieuze werk: muren metselen, riool aanleggen, leidingen verleggen, daken vernieuwen en isoleren. De cementmolen, stijgers en ander professioneel gereedschap staan klaar om gebruikt te worden. Belangrijker is echter de tijd nemen om alles stap voor stap te doen. Maarten: “Veel vijftigers willen een tweede huis(je), maar dan is klussen misschien niet meer zo aantrekkelijk. Wij hebben vijftien jaar voorsprong om het huis naar onze smaak te verbouwen en dan is het af.” Over langetermijnstrategie gesproken! Mooi dat er nog steeds mensen met geduld zijn want dat is toch een schone zaak. Maarten en Iris laten zich niet opjagen en genieten van het klussen en de tussentijdse resultaten – steeds een kamer, tuin of terras extra.
Vakantie in eigen land
Een veelgehoord argument tegen het hebben van een tweede huis is dat dat je nooit ergens anders naar toe kan. “Welnee,” lacht Maarten, “we doen regelmatig Europese stedentrips en zijn van de zomer nog een paar dagen op vakantie geweest.” En, waar ging die reis naartoe? “De wijde omgeving rond het huis, niet meer dan 2-3 uur rijden, omdat we onze eigen ’terroir’ nog niet goed kennen. Fietsen op de camper en verkennen maar. Laatst zagen we op TV een item voorbij komen waaruit bleek dat steeds meer Nederlanders de schoonheid en verscheidenheid van hun eigen land ontdekken nu reizen een hachelijke zaak is geworden. In zekere zin doen wij dit nu ook, maar dan vanuit onze maison secondaire.”
Het beste van beide
Het verlangen voor Frankrijk ligt als bij zoveel dingen in de jeugd, de goede herinneringen, de cultuur, taal, natuur, eten, drinken. Maar ook de tijd die in je perceptie toch echt meer kwaliteit biedt dan in de hectiek van de grote stad. Is die grote stad dan nu verleden tijd? “Nee, zeker niet, het is juist de afwisseling. ‘L’extrême se touche’, dan is de cirkel rond en heb je het beste uit twee werelden,” aldus Maarten. Ik vraag me af welke afslag mijn vrouw en ik gemist hebben…?
Ik staar naar mijn laptop en dan naar buiten. Ik zie een romantisch heuvelachtig landschap voor me met een eeuwenoud kerkje en waar wat natuurstenen huizen zijn rondgestrooid. Het karakteristieke geluid van een Citroën 2CV bromt me tegemoet terwijl de zwaluwen door de wolkenloze lucht schieten. De geur van lavendel prikkelt de neus en vermengt zich na het ontkurken van een sauvignon blanc met de geur van de lente die het gevangen hield… ’tringggggg’, mijn mobiel rukt me uit de dagdroom.
Geniet Iris, geniet Maarten, we zijn gepast jaloers!